Gözlerim mi buğulu pencerem mi yoksa?
İçimin hüznü mü yansımış manzarama?
Şaka şaka soğan doğruyorum mutfağımda.
Aman Allah’ım yemek yaparken şiir yazdım.
Kamp sandalyesini kuma yerleştirip denizi izlerken; termosta çay ve çökmesin diye uğraştığım havuçlu kekin eşliğinde, ses bombasına telefonu bağlayıp şarkı dinleyerek keyif yapma hayalimi, Akdeniz’in ne zaman ne yapacağı belli olmayan ikliminde fırtınaya kaptırıyorum. Mecburen evdeyim.
Hafta içine hazır olsun diye bir iki tencere yemeği ocağa koyuyorum. Kullandığım malzemeleri yerli yerine kaldırıyorum. Kirli bulaşıklar tezgâhta dizili. Bu rahatsız edici görüntüden kurtulabilmek için önce temizleri makineden çıkarıp yerlerine koymalıyım. Aslında bulaşık makinesini boşaltmak vakit kaybı geliyor bana. Bir makine daha olsa, temizden alıp kullansam, sonra ikinci makineye kirliyi yerleştirsem. Galiba ben tembelim, yoksa nereden aklıma gelecek böyle fikirler?
Bugün yağmur
Bir kadın saçıdır
Yeryüzüne dökülen
Radyoyu açtığımda Bülent Ortaçgil’in şarkısı çalıyor.
Yağmurlu havada araçla yol alırken çalıştırılan silecekler geliyor aklıma. Ne var yani evlerin camlarına da böyle silecekler takılsa. Bir düğmeye bassak silecekler bir o tarafa bir bu tarafa giderken bizde kahvemizi yudumlayıp keyif yapsak.
Camlarımda silecekler olmasa da kahvemi alıp salona geçiyorum. Tül perdeyi sıyırıp gecen hafta sildiğim camların nasıl kirlendiğini görünce canım sıkılıyor. Zamanlamayı bir türlü tutturamayışıma söylene söylene dışarıyı izlerken ne göreyim bir yatak gökten yere iniyor. Haberlerde bir koltuğun gökyüzünde uçuşunu görmüştüm. Bu yatağın da yere inişini videoya çeken oldu mu ki? Bugün yağmur, bir yatak indiriyor yeryüzüne.
Birkaç dakika sonra 16 numaradaki komşu, adı neydi? Bilemedim şimdi. Yatağın başına geliyor, yerden kaldırmak için baya uğraşıyor ama yine de olmuyor. Başını yukarı kaldırdığında geri çekiliyorum. Geç kaldım sanırım gördü beni. Ayyy ayıp oldu şimdi öyle onu seyrediyormuş gibi. Bak yine tutturamadım zamanlamayı. Neyse, eşi inince ikisi taşımaya çalışıyorlar aradan gecen kısa zamanda yağmurun etkisiyle ağırlaşan yatağı taşımakta zorlanıyorlar. Havalansın diye balkona çıkardılar da unuttular diye tahmin ediyorum. Başka açıklama gelmiyor aklıma.
Fırtınada uçan kuş
Bana senin cesaretinden gerek
Hangi cinssin acaba karga mı? şahin mi? ya da leylek
Aaa hiçbiri değil, bu uçan sütyen. Havada döne döne indiği yer daha ilginç. Hacı Ahmet amcanın arabası. Onu almaya kimse inmedi ama. Hacı Ahmet amca gördü mü ki? O sütyen düştüğü yerde kalırsa, bastonuyla itekler, estağfurullah tövbe diye diye arabasına biner yarın.
Kara gözlüm efkarlanma gül gayrı
İbibikler öter ötmez ordayım
Radyodan gelen bu ses bana dedemi hatırlattı. Gezgin arıcılık yapar, endemik bitkilerin olduğu yerlere gider, rengarenk polen, arı sütü, kekik balı üretimi için çalışırdı. Gittiği zaman uzun bir süre gelmezdi. Dedem yokken, ninem yalnız kalmasın diye sık sık yanına giderdik ablamla. Kırpılmış yıkanmış yünleri kirmanla eğirir iplik yapar, yaz kış demeden beş şişle yün çorap örerdi. Ninem, bu şarkı çıkınca uzaklara bakar, şarkı bitene kadar örgüsüne ara verirdi.
Bak işte efkarlandım bende, dumanlı görüyorum her yeri. Bir dakika, efkarın kokusu olur mu? Yanık kokusu değil mi bu? Hay Allah yemekler yandı. Kız sana ne milletin uçan yatağından sütyeninden gitti güzelim yemekler.
Yananı görür Allah
Allah Allah
Görür inşallah
Bu radyo beni görüyor ve halime göre şarkıyı yayınlıyor sanki. O zamanlamayı tutturuyor da ben tutturamıyorum. Hadi bakalım, o zaman baştan başlayalım.
